"Naarmate de dagen weer stiller worden, maar voller, kijk ik rond. Bij elke blik zie ik dat de herfst haar intrede doet. Ik voel de vochtige grond, de stammen, de klamme lucht, die in de namiddag zelfs een beetje koud is. De wind waait heel lichtjes door de bladeren. Ze wuiven en ritselen. Als een voorbode van verandering. Ik laat me zakken tegen een den en probeer iets van deze dagen te begrijpen. Wat schuilt er achter deze dromerige grijze lucht? Zacht is alles: de lucht, de wind, maar ook de geluiden. De stemmen die ik hoor tussen de bomen. Het zijn mooie heldere stemmen, die na verloop van tijd zachtjes wegebben.... In dit jaargetijde kan ik mezelf zo verwonderen. Ik breek een takje en voel het zuivere, krakende geluid door mijn hele gemoed gaan...."
