Voor de verre prinses

Wij komen nooit meer saam: 

De wereld drong zich tussenbeide. 

Soms staan wij beiden ’s nachts aan ’t raam, 

Maar andre sterren zien we in andre tijden. 

Uw land is zo ver van mijn land verwijderd: 

Van licht tot verste duisternis—dat ik 

Op vleuglen van verlangen rustloos reizend, 

U zou begroeten met mijn stervenssnik. 

Maar als het waar is dat door grote dromen 

Het zwaarst verlangen over wordt gebracht 

Tot op de verste ster: dan zal ik komen, 

Dan zal ik komen, iedre nacht.

J. Slauerhoff