Wat doe je als
in de vroege ochtend
het gemis en verdriet
je reeds grijsgrijnzend opwacht?
Hoe kom je het eerste uur door
wanneer je enkel verlatenheid voelt en kou?
Je rolt je op, maakt je heel klein,
trekt het laken stijf over je hoofd,
kin op de borst, ogen dichtgeknepen,
kin op de borst, ogen dichtgeknepen,
in de hoop dat het somberste zo minder vat op je heeft,
dat de pijn in de kern van je lijf
straks over zal gaan...
