zondag 26 mei 2024
dinsdag 30 april 2024
Kleine liefdesverklaring – Jean Pierre Rawie
Ik ben al bijna dood, en ik
zal nooit aan mensen wennen;
zo meen ik ook geen ogenblik
je werkelijk te kennen,
maar soms, tezamen in het huis
en in één bed tezamen,
met het behoedzame geruis
van regen langs de ramen,
heb ik wel eens een kort moment
gedacht dat ik doorgrondde
hoe ondoorgrondelijk je bent,
en dat al veel gevonden.
zondag 17 maart 2024
I Remember...
We tramped the open moorland in the rainy April weather And came upon the little inn that we had found together The landlord gave us toast and tea and stopped to share a joke And I remember firelight I remember firelight I remember firelight And you remember smoke We ran about the meadow grass with all the harebells bending And shaking in the summer wind a summer never-ending We wandered to the little stream among the river flats And I remember willow trees I remember willow trees I remember willow trees And you remember gnats We strolled the Spanish marketplace at 90 in the shade With all the fruit and vegetables so temptingly arrayed And we can share a memory as every lover must And I remember oranges I remember oranges I remember oranges And you remember dust The autumn leaves are tumbling down and winter's almost here But through the spring and summertime we laughed away the year And now we can be grateful for the gift of memory For I remember having fun Two happy hearts that beat as one When I had thought that we were "we" But we were "you and me"
Molly Drake
donderdag 29 februari 2024
De winter en mijn lief zijn heen
De winter en mijn lief zijn heen.
Er zit een merel op het dak,
zijn keel beweegt, zijn snavel beeft
alsof hij in zichzelve sprak.
Hij luistert: uit een verre boom
klinkt als het ketsen van twee stenen
een vonkenregen van verlangen
zo luid, zo helder en zo bang.
De merel stort zich met een kreet
vol wildheid in de voorjaarsvlagen.
Ik kan het bijna niet verdragen:
mijn voorjaar en mijn lief zijn heen.
Vasalis
vrijdag 16 juni 2023
Ritueel – Jean Pierre Rawie
Ik houd het kleine ritueel in ere,
opdat je elk moment terug kunt keren.
Iedere dag, wanneer het avond wordt,
maak ik de tafel klaar: een extra bord,
bestek, je eigen stoel, een kaars, een glas,
alsof je enkel opgehouden was.
Ik hoor (hoe kon ik denken dat hetgene
waardoor ik ben, voor altijd was verdwenen?),
ik hoor, alsof de woning nog bestond,
het grind, de klink, het aanslaan van de hond,
en je komt binnen op het ogenblik
dat ik de lamp ontsteek, de bloemen schik.
Ik hoop alleen dat ik dan rustig blijf
en haast niet opziend van mijn stil bedrijf
de woorden vind, als was het vanzelfsprekend:
Schuif aan; tast toe: er is op je gerekend.
zaterdag 13 mei 2023
Zullen we een bos beginnen?
Graaf een kuil
en plant je boom
voorzichtig
naast de mijne.
Kunnen ze elkaar
uit de wind houden
als het stormt
of in de zondagzon
samen zwijgen.
En als ze ’s avonds
door de wimpers
van hun twijgen
naar elkaar kijken
beginnen ze al
op een bos te lijken.
– Jaap Robben
vrijdag 17 maart 2023
vrijdag 10 maart 2023
Toen – Josephine Banens
Ik vraag me af
na zoveel jaar hoeveel
jij nu nog van mij weet,
nog voor mij voelt,
weet hoe het in mij voelt.
Het kan toch niet zo zijn
dat jij van mij inmiddels
alles bent vergeten?
Ik zal veranderd zijn, vanzelf,
maar wil zo graag nog één keer
horen uit jouw mond
wat je nog ziet, herkent, desnoods
in haar of in een ander.
Als dat niet kan, desnoods
alleen hoe lief
jij mij toen vond
dinsdag 28 februari 2023
Wacht nu maar af
Wacht nu maar af.
Van eb komt vloed.
Er komt een dag,
dan komt het goed.
Er komt een dag
dat alles klopt.
Wacht nu maar af
totdat het stopt.
– Stijn De Paepe
zaterdag 11 februari 2023
zaterdag 4 februari 2023
zondag 18 december 2022
zaterdag 29 oktober 2022
Kerkhof – Jean Pierre Rawie
Een herfstdag tegen Allerzielen,
het was niet anders dan het was
de zon, de bladeren die vielen,
het hek, de zerken en het gras.
Ik had een tijdje rondgezworven
voor ik haar graf gevonden had,
want er wordt toch nog meer gestorven
dan je zou denken in zo’n stad.
En half beschaamd en half bewogen –
je ziet jezelf een beetje staan –
heb ik verwonderd overwogen
hoe vreemd de dingen altijd gaan,
hoe onverbiddelijk de liefde
verband houdt met verdriet en rouw,
en of ik als zij nu nog leefde
nog zoveel om haar geven zou.
En nimmer was het dichter bij me
en nimmer verder van mij af,
het denken over de geheimen
de gruwelijke van het graf.
zaterdag 22 oktober 2022
De zachte krachten zullen zeker winnen
De zachte krachten zullen zeker winnen
De zachte krachten zullen zeker winnen
in 't eind - dit hoor ik als een innig fluistren
in mij: zo 't zweeg zou alle licht verduistren
alle warmte zou verstarren van binnen.
De machten die de liefde nog omkluistren
zal zij, allengs voortschrijdend, overwinnen,
dan kan de grote zaligheid beginnen
die w'als onze harten aandachtig luistren
in alle tederheden ruisen horen
als in kleine schelpen de grote zee.
Liefde is de zin van 't leven der planeten,
en mense' en diere'. Er is niets wat kan storen
't stijgen tot haar. Dit is het zeekre weten:
naar volmaakte Liefde stijgt alles mee.
Verzonken grenzen (1918)
Henriëtte Roland Holst
Abonneren op:
Posts (Atom)