te errare non patior...

ik laat je niet verdwalen...

denken...

Denken

Eerst dacht ik: 'niet aan denken',

Dat heb ik toen gedaan,

maar twee seconden later,

dacht ik er tòch weer aan.

Nee, zo eenvoudig is dat niet,

want weet je, wat je doet,

je denkt er óók aan als je denkt

dat j'er niet aan denken moet.

Toon Hermans (1916-2000)

Eens toen de dagen...

Eens toen de dagen

over de riviertong lagen

lang en wazig

onder de macht van leed

kwam stralend de boot

onder de herfstbrug gevaren

en ik zat bang voor het licht

in mijn schaduw

jij hebt zorgend de boot aan de kade gemeerd

bekommerd mijn twijfel

mijn angst genegeerd

en je hand hielp me mee

op de loopbrug

en het licht waarin duizenden tranen hingen

is opengebarsten van glinsteringen

Maria Pas

Dankjewel...


en...
gelukkige verjaardag

uren...

say my name...

twin flames...

There was a feeling of inevitability when I met you. The sense
that we would be together; that there would be a moment when
you would look at me in a certain way, and we would cross the
threshold from friendship into something much more.

We spoke once about lovers who kept finding each other, no
matter how many times the world came between them. And I
think I had to break your heart, and you had to break mine.
How else could we know the worth of what we were given?

I think you were always meant to know me a little better than
anyone else. And our lives were fated to converge like some
cosmic dance. I know there is a terrible distance between us.
But our bodies are made of celestial light, and we are hurtling
through space and time, toward the most beautiful collision.

– Lang Leav






logje geleend van Smien...