er is...

...

Voor de verre prinses

Wij komen nooit meer saam: 

De wereld drong zich tussenbeide. 

Soms staan wij beiden ’s nachts aan ’t raam, 

Maar andre sterren zien we in andre tijden. 

Uw land is zo ver van mijn land verwijderd: 

Van licht tot verste duisternis—dat ik 

Op vleuglen van verlangen rustloos reizend, 

U zou begroeten met mijn stervenssnik. 

Maar als het waar is dat door grote dromen 

Het zwaarst verlangen over wordt gebracht 

Tot op de verste ster: dan zal ik komen, 

Dan zal ik komen, iedre nacht.

J. Slauerhoff

herfstlied...

onder de bomen...

een wachten zijn...

O, als ik dood zal, dood zal zijn

kom dan en fluister, fluister iets liefs,

mijn bleke ogen zal ik opslaan

en ik zal niet verwonderd zijn.

En ik zal niet verwonderd zijn;

in deze liefde zal de dood

alleen een slapen, slapen gerust

een wachten op u, een wachten zijn.

J.H. Leopold