een héél gelukkig jaar wens ik je toe...!

:-)

liefdevolle kerstdagen voor jou...!

zo helpt poëzie...

herman de coninck

Winter

Winter. Je ziet weer de bomen
door het bos, en dit licht
is geen licht maar inzicht:
er is niets nieuws
zonder de zon.

En toch is ook de nacht niet
uitzichtloos, zolang er sneeuw ligt
is het nooit volledig duister, nee,
er is de klaarte van een soort geloof
dat het nooit helemaal donker wordt.
Zolang er sneeuw ligt is er hoop.

Herman de Coninck

uiteindelijk...

  

in this heart...

In this heart lies for you

A lark born only for you

Who sings only to you

My love

My love

My love

I'm waiting for you

For only to adore you

My heart is for you

My love

My love

My love

This is my grief for you

For only the loss of you

The hurting of you

My love

My love

My love

There are rays on the weather

Soon these tears will have cried

All loneliness have died

My love

My love

My love

I will have you with me

In my arms only

For you are only

My love

My love

My love

zoet???

avondliedeke

Avondliedeke

't Is goed in 't eigen hart te kijken

Nog even voor het slapen gaan,

Of ik van dageraad tot avond

Geen enkel hart heb zeer gedaan;

Of ik geen ogen heb doen schreien,

Geen weemoed op een wezen lei,

Of ik aan liefdeloze mensen

Een woordeke van liefde zei;

En vind ik in het huis mijns harten

Dat ik één droefnis genas,

Dat ik mijn armen heb gewonden

Rondom één hoofd dat eenzaam was …

Dan voel ik op mijn jonge lippen

Die goedheid als een avondzoen ...

’t Is goed in 't eigen hart te kijken

En zo z'n ogen toe te doen.

Alice Nahon

Alfabet

  

a friend...

De eekhoorn was bedroefd. Weer had de wind hem overgeslagen en hem geen brief bezorgd.

Niemand denkt aan mij, dacht hij. Terwijl hij zelf wel aan duizend dieren dacht. Hij dacht aan de mier, de olifant, het nijlpaard en aan de mug. Hij dacht aan de otter, de leeuw, en aan de ekster. De beer, de wesp, en aan de mus. Hij dacht aan iedereen.

Aan wie dacht hij al niet? 'Aan mij,' zei een stem. De eekhoorn schrok op en keek naar buiten. Het regende en er was niemand te zien. 'Hallo', riep hij. 'Hallo', zei de stem. 'Waar ben je, ik bedoel: wie ben je?' riep de eekhoorn. 'Ik ben hier.' 'Hier?' Toen zag de eekhoorn naast zijn deur, in een donkere hoek, helemaal opgevouwen, het nachtuiltje liggen.

'O ben jij het,' zei de eekhoorn. 'Zie je wel,' zei het nachtuiltje. 'Je dacht niet aan mij, terwijl ik al dagenlang aan jou denk!' 'Aan mij??' 'Aan jou!'zei het nachtuiltje. 'Kijk maar.' En hij vouwde zijn vleugels open. De eekhoorn las, van de ene vleugel naar de andere:

Hallo eekhoorn, Hoe gaat het met jou? Met mij gaat het goed, of eigenlijk niet zo goed omdat je nooit eens aan mij denkt. Denk je eens aan mij? Nou dag! Nachtuiltje.

Toen vouwde het nachtuiltje zijn vleugels dicht, schudde zich een paar keer door elkaar en vouwde zijn vleugels weer open. Ze waren wit. Met ernstige, glanzende ogen gaf hij een takje aan de eekhoorn en de eekhoorn schreef:

Lief nachtuiltje, Weet je, ik moet altijd een beetje aan je denken. Ik bedoel: voortaan. Want ik vind je lief. Schrijf je me gauw nog eens? Dag! Eekhoorn.

Het nachtuiltje vouwde heel voorzichtig zijn vleugels dicht, steeg op en vloog weg. De eekhoorn ging naar binnen om in de stoel voor het raam een tijd te gaan nadenken.

Uit: Misschien wisten zijn alles

Toon Tellegen. Uitgeverij Querido

A-Ha !!!

herfst...

Vreemd, dat boom en tak zoo stil staan 

In het gouden licht vandaag, 

Dat de bladertjes zoo stil gaan, 

't Een na 't ander, naar omlaag.

Dat het zonlicht zoo voorzichtig 

Door de ijlheid straalt van 't lof, 

En het groene blad doorzichtig 

En veel eed'ler maakt van stof,

Dat het windje in de twijgen 

Zoo behoedzaam gaat te werk 

En aleen wat blaadjes zijgen 

Doet op 't pad en 't bloemenperk,

Zonder 't wazig diep te raken 

Waar de groene schemer blauwt, 

Of den goudglans schuw te maken 

In het ijlbebladerd hout,

Of te roeren aan den vijver, 

Waar zeer statiglijk en traag 

Twee voorname zwanen drijven 

Met hun spiegelbeeld omlaag,

En wat late najaarsrozen, 

Als bewasemend amethyst, 

Al den weemoed van hun broze 

Schoonheid heffen in den mist.

Jacqueline E. van der Waals 

uit: Laatste verzen 1923

Verleih uns Frieden

L.U.K. 84-85

Verleih uns Frieden gnädiglich,
Herr Gott, zu unsern Zeiten.
Es ist doch ja kein andrer nicht,
der für uns könnte streiten,
denn du, unser Gott, alleine.

Schenk ons genadiglijk vrede,
Heere God, in onze tijd.
Er is toch immers geen ander
die voor ons zou kunnen strijden,
dan U alleen, onze God.

Requiem van Fauré

accentus, Laurence Equilbey / Fauré, Requiem

ik kijk er heel erg naar uit !

het zal ontroerend prachtig zijn...

zeker weten

vrijdagmorgen, een halfuurtje helemaal voor mezelf...

The Road Not Taken

The Road Not Taken    By Robert Frost

Two roads diverged in a yellow wood, 

And sorry I could not travel both

And be one traveler, long I stood

And looked down one as far as I could 

To where it bent in the undergrowth;

Then took the other, as just as fair, 

And having perhaps the better claim, 

Because it was grassy and wanted wear; 

Though as for that the passing there 

Had worn them really about the same;

And both that morning equally lay 

In leaves no step had trodden black. 

Oh, I kept the first for another day! 

Yet knowing how way leads on to way, 

I doubted if I should ever come back.

I shall be telling this with a sigh 

Somewhere ages and ages hence: 

Two roads diverged in a wood, and I— 

I took the one less traveled by, 

And that has made all the difference.

why walk when you can fly?

 

through the barricades

advies voor onze studenten?

Herfst...

"Naarmate de dagen weer stiller worden, maar voller, kijk ik rond. Bij elke blik zie ik dat de herfst haar intrede doet. Ik voel de vochtige grond, de stammen, de klamme lucht, die in de namiddag zelfs een beetje koud is. De wind waait heel lichtjes door de bladeren. Ze wuiven en ritselen. Als een voorbode van verandering. Ik laat me zakken tegen een den en probeer iets van deze dagen te begrijpen. Wat schuilt er achter deze dromerige grijze lucht? Zacht is alles: de lucht, de wind, maar ook de geluiden. De stemmen die ik hoor tussen de bomen. Het zijn mooie heldere stemmen, die na verloop van tijd zachtjes wegebben.... In dit jaargetijde kan ik mezelf zo verwonderen. Ik breek een takje en voel het zuivere, krakende geluid door mijn hele gemoed gaan...."

Mag ik dan bij jou?

Claudia de Breij: Mag ik dan bij jou? 

Als de oorlog komt, 

En als ik dan moet schuilen,

Mag ik dan bij jou?

Als er een clubje komt, 

Waar ik niet bij wil horen,

Mag ik dan bij jou?

Als er een regel komt

Waar ik niet aan voldoen kan

Mag ik dan bij jou?

En als ik iets moet zijn,

Wat ik nooit geweest ben,

Mag ik dan bij jou?

Mag ik dan bij jou schuilen,

Als het nergens anders kan?

En als ik moet huilen, 

Droog jij m’n tranen dan?

Want als ik bij jou mag,

Mag jij altijd bij mij.

Kom wanneer je wilt,

Ik hou een kamer voor je vrij.

Als het onweer komt, 

En als ik dan bang ben,

Mag ik dan bij jou?

Als de avond valt, 

En ’t is mij te donker, 

Mag ik dan bij jou?

Als de lente komt, 

En als ik dan verliefd ben

Mag ik dan bij jou?

Als de liefde komt, 

En ik weet het zeker, 

Mag ik dan bij jou?

Mag ik dan bij jou schuilen,

Als het nergens anders kan?

En als ik moet huilen, 

Droog jij m’n tranen dan?

Want als ik bij jou mag,

Mag jij altijd bij mij.

Kom wanneer je wilt,

Ik hou een kamer voor je vrij

Mag ik dan bij jou schuilen,

Als het nergens anders kan?

En als ik moet huilen

Droog jij m’n tranen dan?

Want als ik bij jou mag,

Mag jij altijd bij mij

Kom wanneer je wilt, 

‘k hou een kamer voor je vrij.

Als het einde komt, 

En als ik dan bang ben,

Mag ik dan bij jou?

Als het einde komt, 

En als ik dan alleen ben, 

Mag ik dan bij jou?

vriendschap...

sedes sapientiae :-))

Dawn...

gelukkig of leuk?

de schaapskooi - broek in waterland

luister...

“ Waarom moet ik naar mijn hart luisteren?” 

“Omdat je het nooit stil zal kunnen houden. 

En zelfs al doe je net alsof je niet hoort wat het zegt, 

het zit toch in je borst en blijft maar herhalen 

wat het denkt over het leven en de wereld.”

Paulo Coelho

September - Toon Tellegen

frommelroos

met de ogen van je hart

De kleine prins zei tot de vos: Vannacht is het een jaar geleden. Dan staat mijn ster precies boven de plek waar ik verleden jaar gevallen ben. 

Ik keer terug. Je moet naar de sterren kijken. De mijne is te klein om je te wijzen waar ze is. Dat is beter zo. Voor jou is dan mijn ster één van de vele sterren. Je zult het prettig vinden alle sterren te bekijken... Alle sterren zullen je vrienden zijn ... 

Voor mensen hebben de sterren een verschillende betekenis. Voor sommige mensen die ver reizen dienen de sterren als gids. Voor anderen zijn het alleen maar lichtjes. Weer anderen, de geleerden, zien er grote vraagstukken in. Maar al die sterren zwijgen. Jij zult sterren hebben zoals niemand anders heeft ... 

Wat bedoel je toch, vroeg de vos? En de kleine prins antwoordde: 

Als jij ’s nachts naar de hemel kijkt zal het zijn alsof alle sterren lachen – omdat ik een ster bewoon en omdat ik lach ! En als je eenmaal getroost bent, dan zul je heel blij zijn dat je me gekend hebt. Je zult altijd mijn vriend zijn en je zult met me mee willen lachen. En dan zul je van tijd tot tijd voor je plezier het raam open doen ... En je vrienden zullen heel verbaasd zijn je te zien lachen, als je naar de hemel kijkt. Dan zeg je tegen ze : 

“Ja, om de sterren moet ik altijd lachen”. En ze zullen denken dat je gek bent. 

Weet je, ook al ga ik weg, ik blijf toch bij je ... Begrijp je het niet ? Waar ik naar toe ga is te ver. Ik kan dit lichaam niet meenemen. Het is veel te zwaar. 

Maar weet je : het wezenlijke is voor de ogen onzichtbaar. Alleen met de ogen van je hart kun je goed zien.

- Antoine de Saint Exupéry