La Tendresse…

Quel beau sentiment d’affection…
S’éprendre sans prétention…
Se laisser cajoler par des gestes de douceur…
S’amadouer par un regard charmeur…
Caresser la joue du revers de la main…
Enjôler tendrement par des câlins…
La Tendresse…
Tenir à quelqu’un sans vouloir s’en séparer…
Se griser de paroles doucement murmurées…
Des petits « Je t’aime » que l’on ose se dire…
Être déjà fier d’être lié par des souvenirs…
C’est aussi se comprendre en se regardant…
Partager des confidences mutuellement…
La Tendresse…
C’est se blottir sans hésiter…
Risquer un baiser à peine effleuré…
S’attacher à ces signes profonds…
Toujours vouloir garder cette liaison…
Ne pas blâmer ni juger…
Surtout ne jamais trahir…
La Tendresse…
Sans crainte s’approcher tout près…
Essuyer ses larmes en secret…
Se gâter d’une épaule pour s’apaiser…
Rêver de pensées tendres à s’enivrer…
Pouvoir se fier de sa présence…
Être charmé par son influence…
La Tendresse
Se laisser séduire par une câlinerie…
Dévoiler à son oreille des chuchoteries…
Dans un baiser sur le front, fermer les yeux…
Du bout des doigts, frôler les cheveux…
Frissonner juste à son toucher…
Sentir la vraie joie d’être aimé… 

zolang...

Ursa Minor I

De hemelboog wordt sedert weken

slechts door jouw sterrenbeeld beheerst,

en of ik nimmer had gekeken

zie ik de wereld voor het eerst.

Ik heb de straten en de stegen

waarvan ik elke tegel weet

om jouwentwille liefgekregen

en met betekenis bekleed.

En alle nooit van mij geweken

en steeds ondragelijker druk

verliest zijn dreiging vergeleken

met dit onmogelijk geluk.

Wat is geweest is om het even,

wat wordt van geen belang, zolang

ik zulke liefde nog kan geven

en zulke liefde nog ontvang.

Ik weet niet of dit nieuwe teken

mijn noodlot wel of niet vervult,

maar hart, ik sta voor deze weken

voor eeuwig bij je in de schuld.

Jean Pierre Rawie

thou art...

near light...

zo'n mooi avondlicht...

 hebjetgezien...?
  
      hebjetgezien? fluisterde je me toe
      laten we gaan kijken
      en stil 
      en verwonderd zijn...

all the difference...

The Road Not Taken

BY ROBERT FROST

Two roads diverged in a yellow wood, 

And sorry I could not travel both 

And be one traveler, long I stood 

And looked down one as far as I could 

To where it bent in the undergrowth; 

Then took the other, as just as fair, 

And having perhaps the better claim, 

Because it was grassy and wanted wear; 

Though as for that the passing there 

Had worn them really about the same, 

And both that morning equally lay 

In leaves no step had trodden black. 

Oh, I kept the first for another day! 

Yet knowing how way leads on to way, 

I doubted if I should ever come back. 

I shall be telling this with a sigh 

Somewhere ages and ages hence: 

Two roads diverged in a wood, and I— 

I took the one less traveled by, 

And that has made all the difference.

er hoeft nog altijd niet veel...

Er hoeft nog altijd niet veel
te gebeuren voor ik aan je denk
iets wat niet op jou lijkt is al genoeg
dan denk ik kijk
dit lijkt echt niet op haar

 

 

Maud Vanhauwaert

 

 

 

 

 

 

 

 

 

woorden waren er overbodig...

time after time...

      ik zal er altijd altijd voor je zijn,
              time after time...

If you’re lost you can look and you will find me
Time after time
If you fall I will catch you I’ll be waiting
Time after time
If you fall I will catch you I will be waiting
Time after time
Time after time

you never loose...