dinsdag 27 februari 2018

Even...




Kon ik je nog maar even zien,
je horen, voelen, een gebaar,
al kon ik dat, heel even maar,
dan werd het dragelijk misschien.


Ik zoek, is dit nu wat ons wacht,
er is in mij zo’n gat geslagen,
is er dan niets dat helpt te dragen,
niets dat de pijn om jou verzacht.


Kreeg ik maar even dat gevoel
dat iets, daarginds, ons samenbindt
en ’t goed is waar jij je bevindt,
dan heeft m’n leven weer een doel.


Dan leg ‘k me neer bij wat ik weet,
dat ik jou in me zoeken moet,
dat ‘je herinnering’ me voedt,
en ‘k verder kan, zo jij dat deed.





Leo Fijen







zondag 25 februari 2018

bed...











Je lichaam vast in slaap, de rest vloog weg.
Een hand ligt naast je met gekrulde vingers.
Doe ik mijn hand erin, de jouwe sluit zich,
neemt die van mij en legt hem op je hart,
je andere eroverheen. Wat heet

liefde. Zomaar zing ik iets
zonder dat ik het merk, een lied dat niet
bedacht wordt maar bestaat, ik weet van niks,
ik merk dat ik het zing terwijl ik fiets,
een trap afloop, blad hark, ik weet

niet wat ik zing tot het gezongen is.





- Eva Gerlach



































zaterdag 24 februari 2018

vrijdag 23 februari 2018

Als jij het bent...










Als jij het bent die ik zal missen
laat mij dan blijven
de herinnering aan wat nooit zal zijn.


Peter Verhelst.












woensdag 21 februari 2018

de zin van wandelen




















je voelde het zweet op je wenkbrauwen
rusten, je keek waar je liep en het leek
alsof de aarde terugkeek, de stenen
de bladeren van vorig jaar wenkten
je eerst en weken dan weer, ze maakten
je dronken, je struikelde maar je bleef
overeind, je leefde gewaarschuwd
en je gedachten zweefden niet langer
maar ze bezonken

tegen een veld violetblauwe bloemen
ze roken naar fresia's, of nee, seringen
ze roken naar vroeger, je jeugd,
je verlangen, je kende de weg niet
noch de bestemming
deze vreugde niet en deze bloemen




- Miriam Van Hee










zondag 18 februari 2018

Sometimes...







Je beseft toch dat dit een verraad is?,
dat dit een liegen is?,
ook naar jezelf.

Want je was erbij, 
   altijd,
     overal,
"met je hart en zinnen"...




Zwijg me van “goede intenties”...
Ze zijn vluchtig als gebakken lucht.





Je zou me onder vier ogen
        nooit
- in mijn gezicht - in mijn aanzicht -
neergeschoten hebben...





zaterdag 17 februari 2018

je ruist in mij






,



Ik wil je in woorden wikkelen 
je vangen in metaforen  
me verstoppen in gaatjes  
die je blikken in me boren
ik wil het licht dat jou draagt
langzaam in mijn ogen druppelen
langsheen de vezels van je
trui naar je lippen huppelen
urenlang harp spelen op je wimpers
en languit gaan liggen in je zij
ik wil de zee horen in je oorschelp
en eindelijk kunnen zeggen: je ruist in mij



Bo Vanluchene






vrijdag 16 februari 2018

donderdag 15 februari 2018

Zielsrelaties: laten ze je groeien of zet je jezelf vast?







" Wanneer je (één van) je zielsrelaties ontmoet, komt je persoonlijke en innerlijke groei in een enorme stroomversnelling terecht. Blijkbaar ben je er aan toe om de ‘verstopte’ kamers in je Innerlijke Schatkamer schoon te boenen. Daarvoor komt er een grote liefde in jezelf vrij, maar zullen ook de pittige uitdagingen zich in hoog tempo aandienen. Je krijgt de kans om diep verstopte schaduw aan te kijken, om vastgeroeste belemmerende patronen te doorbreken en om overtuigingen die je niet meer dienen los te laten.

De praktijk leert mij dat dit innerlijke schoonmaakproces behoorlijk wat tijd en aandacht kan vragen. Soms zelfs zo veel, dat het lijkt alsof je een tijdje alleen nog maar daarmee bezig kan zijn. Alle focus gaat naar jezelf en naar de triggers die dat schoonmaakproces in je losmaken en op gang houden. Dat kan betekenen dat al je focus ook op degene komt te liggen die katalysator is van dit proces.

Onvoorwaardelijke liefde

 

Wanneer je iemand ontmoet waar jij op zielsniveau de verbinding mee voelt, brengt dat een groot gevoel van liefde met zich mee. Jouw ziel bestaat alleen maar uit liefde. Onvoorwaardelijke en universele liefde. Dat gevoel van liefde is anders dan de ‘dagelijkse’ liefde die je tot nu toe hebt ervaren. Het voelt grootser en veelomvattender. Je ziet, herkent en erkent elkaar als het grotere geheel dat we allemaal zijn, maar dat we vaak niet meer direct zien door onze grofstoffelijke realiteit heen.
De basis om het eerder genoemde innerlijke schoonmaakproces aan te kunnen gaan is het vertrouwen in onvoorwaardelijke liefde. Het is voor ons makkelijk om op liefde te vertrouwen wanneer deze liefde steeds bevestigd wordt door een ander. Het is een stuk lastiger om echt te vertrouwen op onvoorwaardelijke, of universele, liefde wanneer deze liefde er in de situatie niet lijkt te zijn. Toch is dat de basis voor jouw groei. Vertrouwen in Liefde en vertrouwen dat jouw leven precies gaat zoals het voor jou het meest effectief is.
Universele liefde is de liefde vanwaaruit alles in onze werkelijkheid is opgebouwd. Het is de ontroerende schoonheid van het leven, de perfectie van het grote geheel waar alles deel van uitmaakt. Het is de drijvende kracht achter alles wat Is en wat zich ontwikkelt.
Onvoorwaardelijke liefde is liefde die geen voorwaarden kent. Het is Liefde die gewoonweg Is, die niets nodig heeft, maar alles kan zijn. Het is Liefde die zich in allerlei vormen kan en wil uiten. Het is de Liefde waardoor wij als mensen kunnen groeien en ontwikkelen. Het is de Liefde voor onszelf en daarmee ook voor een ander en uiteindelijk ook voor het geheel waar wij deel van uitmaken.

(Schijn)zekerheid in voorwaarden

 

Wat veel mensen liefde noemen (ook wel ‘romantische liefde’ genoemd) is in feite slechts een deel van deze onvoorwaardelijke liefde. Dit is de liefde die zijn wortels heeft in het zoeken van zekerheden. Wortels in angst om alleen te zijn, angst om wat je hebt te verliezen. Of dat nou de angst is om de ander te verliezen, of de angst om jezelf te verliezen in de relatie. Daarom creëren mensen voorwaarden, zodat er een (schijn)zekerheid ontstaat. In deze relaties verwachten we van elkaar dat we aan deze voorwaarden voldoen.
Dat kan al in kleine dingen zitten. Zo voelen we ons bijvoorbeeld vaak pas geliefd wanneer de ander ons bevestigt in de liefde. En we willen die bevestiging het liefst in woord en daad. Dat de ander zegt dat hij of zij van ons houdt en dat de ander het ons ook laat ervaren door wat hij of zij doet (of juist niet doet). We voelen ons vaak ook pas geliefd wanneer de ander zijn of haar liefde uit in warmte en zachtheid. We willen graag gesteund worden bij wat we doen.
Al deze voorbeelden zijn natuurlijk ook heel fijn om te ervaren. Het is voor iedereen een prettig gevoel wanneer onze geliefden ons vertellen dat ze van ons houden. Het is heerlijk om je te koesteren in de (fysieke) aandacht van de ander, of om te ander te koesteren in jouw aandacht. Daarom hebben we deze vorm van liefde ook zo graag. Daar is ook niets mis mee. Laten we vooral zo veel mogelijk genieten van onze relaties met elkaar.
Wat wel jammer is, is dat we langzamerhand zijn gaan voelen dat we deze voorwaarden nodig hebben om van liefde te kunnen spreken. Dat dit het enige is waar liefde uit bestaat. Liefde is zoveel meer dan dit.
Onvoorwaardelijke liefde is er ook wanneer we niet fysiek bij elkaar zijn. Onvoorwaardelijke liefde is er ook wanneer we elkaars pijn triggeren. Onvoorwaardelijke liefde is er niet alleen in zachtheid en warmte, maar juist ook in scherpe helderheid. Onvoorwaardelijke liefde betekent ook dat we de deuren naar elkaars pijn en angst opendoen wanneer dat betekent dat we kunnen groeien door onze Innerlijke Schatkamer schoon te maken. Dat doen zielsrelaties bewust en onbewust voor elkaar. 

De reis gaat naar binnen

 

Om optimaal gebruik te maken van datgene wat jouw zielsrelaties je te brengen hebben, is het heel belangrijk om je te beseffen dat de ander je weliswaar raakt op jouw gevoelige plekken, maar dat hij of zij niet verantwoordelijk is voor het bestaan van deze gevoeligheden. De ander maakt je niet gelukkig. De ander doet je geen pijn of verdriet. De ander zet alleen de deur open naar jouw eigen vreugde, je eigen pijn, je eigen onzekerheden, je eigen verdriet, enzovoort. Het is allemaal van jezelf. De ander is slechts de katalysator voor jouw ervaring.
Wanneer je een ander ziet als oorzaak van je geluk of je ongeluk plaats je jouw ervaringen buiten jezelf. Dan overkomt het leven met al zijn ervaringen je, in plaats van dat jij het creëert. De kwantumfysica leert ons dat alle ervaringen afhankelijk zijn van de waarnemer. Letterlijk alle ervaringen. Wat we denken dat dè Waarheid is, is nooit meer dan ònze eigen waarheid. Onze interpretatie van wat we denken te zien en voelen bepaalt onze ervaring.
Dat betekent dat je de oorzaak of de oplossing voor jouw innerlijke beroering dus nooit buiten jezelf kan vinden. De oorzaak ligt in jou, in jouw perceptie van de realiteit zoals we hem in het leven ervaren. De oplossing (wanneer je je ervaring als pijnlijk of verdrietig ervaart) ligt ook in jezelf. Jij bent als het ware de vraag en het antwoord in één. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat je alles hoeft toe te laten wat een ander bij je triggert. Jij hebt altijd de keus of jij een ervaring ruimte wil geven, of dat je jouw perceptie wil veranderen, of dat je de trigger (en dus de situatie) niet meer toelaat in je leven.
Wanneer je datgene wat er binnenin jou gebeurt, dus jouw reactie op de triggers die jouw zielsrelatie je brengt, buiten jezelf plaatst, hou je jezelf als het ware gevangen. Je blijft hangen in je verlangen naar de ander, of naar het ideale plaatje. Op dat moment zet het verlangen naar groei zich om in een een soort verslaving. Een verslaving aan de goedkeuring, de bevestiging, de erkenning van de ander.
Wanneer je de ander erkent als katalysator van jouw groei, kan je het proces gebruiken om te groeien op spiritueel gebied. Je maakt je innerlijk schoon door de pijn, het verdriet, de boosheid die zich aandient te erkennen, maar je er niet meer mee te identificeren. Je kan de emoties voelen en tegelijk voelen dat je slechts de waarnemer bent van de ervaring. Je krijgt een helderheid over wie jij in je kern bent, juist doordat je je bevrijdt uit de gevangenschap van het deel van je ego dat je vasthoudt in angst, verdriet en boosheid. 

De relatie is geen ultiem doel

 

De relatie van jou en je zielsrelatie is uiteindelijk niet het ultieme doel van jullie ontmoeting. Het kan een gevolg zijn van jullie beider processen. Het kan heel goed zijn dat jullie allebei dit louteringsproces door moeten maken om juist elkaar volledig toe te kunnen laten in je energie. Doordat je schoon hebt gemaakt kan je zelfstandig blijven staan terwijl je op zielsniveau verbonden bent. Dat is zelfs heel waarschijnlijk en logisch. Het is echter niet vanzelfsprekend.
Wanneer je de zielsrelatie die jullie hebben (of dat nou een romantische relatie is, of een vriendschap, of welke vorm het dan ook maar aanneemt) tot het doel stelt van jullie ontmoeting, zet je jezelf gevangen. Je zet jezelf zelfs nog veel meer vast dan in welke andere relatie dan ook. Je hebt nu immers ‘goedkeuring’ van je ziel en uiteindelijk van het universum. Je kan in de verleiding komen om te gaan geloven dat jullie relatie als het ware voorbestemd is. Dan kom je op een andere manier opnieuw in een afhankelijke, voorwaardelijke situatie terecht.
Laat in liefde en vertrouwen datgene en diegene vrij waar je het meest naar verlangt. Focus je op jezelf en je eigen groei. Dan kan datgene en diegene die bij je past in vrijheid en liefde bij je zijn."








woensdag 14 februari 2018

today...















zonder ben ik niet...





Ik hóu van jou.
Het is een oude liefde,
een hele sterke, diepe liefde.
Het is een liefde die mij ik maakt,
zonder bén ik niet.
Het is meer dan een voelen.
Het is een wéten,
het is een wet:
ik heb jou lief,
zonder ben ik niet...





... 

omdenkend :

zonder ben ik niet...

       mét ben ik... ?

              ik ben dié liefde... ?

                     ik ben liefde... ?







she cared too much...


























dinsdag 13 februari 2018

zondag 11 februari 2018

Palingbeek, deze morgen...





























je hebt me alleen gelaten













je hebt me alleen gelaten
maar ik heb het je al vergeven

want ik weet dat je nog ergens bent
vannacht nog, toen ik door de stad
dwaalde, zag ik je silhouet in het glas
van een badkamer

en gisteren hoorde ik je in het bos lachen
zie je, ik weet dat je er nog bent

laatst reed je me voorbij met vier
andere mensen in een oude auto
en ofschoon jij de enige was die
niet omkeek, wist ik toch dat jij
de enige was die mij herkende de enige
die zonder mij niet kan leven

en ik heb geglimlacht

ik was zeker dat je me niet verlaten zou
morgen misschien zul je terugkomen
of anders overmorgen of wie weet wel nooit

maar je kunt me niet verlaten





- Hans Lodeizen








zaterdag 10 februari 2018

donderdag 8 februari 2018

Dag - Bart Moeyaert





Wil jij dit nog voor me doen
vóór je weggaat en de straat vergeet:
zweren dat je toen je bij me was
alleen om bestwil hebt gelogen
en het verdriet dat ik heb helpen
drogen zo echt was als dat wat wij
hebben gedeeld, en zeg terloops
dat tijd de wonden heelt en
wil je wat ik vraag ook zweren
op het hoofd van iemand die je
dierbaar is, bijvoorbeeld mij?








woensdag 7 februari 2018

dinsdag 6 februari 2018

maandag 5 februari 2018

Het missen van de levenden...








Het missen van de levenden 
is misschien vreselijker toch 
dan van de doden, want onzeker. 

De kwelling dat zij afgesneden 
van ons bestaan, voedt nog hoop 
die zich niet doden laat zolang zij leven. 





Elly de Waard





zondag 4 februari 2018