Alles komt goed... : 2011

zaterdag 31 december 2011

een héél gelukkig jaar wens ik je toe...!

zondag 25 december 2011

donderdag 22 december 2011

liefdevolle kerstdagen voor jou...!

maandag 19 december 2011

woensdag 14 december 2011

Winter

Winter. Je ziet weer de bomen
door het bos, en dit licht
is geen licht maar inzicht:
er is niets nieuws
zonder de zon.

En toch is ook de nacht niet
uitzichtloos, zolang er sneeuw ligt
is het nooit volledig duister, nee,
er is de klaarte van een soort geloof
dat het nooit helemaal donker wordt.
Zolang er sneeuw ligt is er hoop.

Herman de Coninck

maandag 12 december 2011

uiteindelijk...

woensdag 7 december 2011

in this heart...

In this heart lies for you

A lark born only for you

Who sings only to you

My love

I'm waiting for you

For only to adore you

My heart is for you

My love

This is my grief for you

For only the loss of you

The hurting of you

My love

There are rays on the weather

Soon these tears will have cried

All loneliness have died

My love

I will have you with me

In my arms only

For you are only

My love

maandag 5 december 2011

zoet???

maandag 28 november 2011

avondliedeke

Avondliedeke

't Is goed in 't eigen hart te kijken

Nog even voor het slapen gaan,

Of ik van dageraad tot avond

Geen enkel hart heb zeer gedaan;

Of ik geen ogen heb doen schreien,

Geen weemoed op een wezen lei,

Of ik aan liefdeloze mensen

Een woordeke van liefde zei;

En vind ik in het huis mijns harten

Dat ik één droefnis genas,

Dat ik mijn armen heb gewonden

Rondom één hoofd dat eenzaam was …

Dan voel ik op mijn jonge lippen

Die goedheid als een avondzoen ...

’t Is goed in 't eigen hart te kijken

En zo z'n ogen toe te doen.

Alice Nahon

vrijdag 25 november 2011

Alfabet

zondag 20 november 2011

a friend...

De eekhoorn was bedroefd. Weer had de wind hem overgeslagen en hem geen brief bezorgd.

Niemand denkt aan mij, dacht hij. Terwijl hij zelf wel aan duizend dieren dacht. Hij dacht aan de mier, de olifant, het nijlpaard en aan de mug. Hij dacht aan de otter, de leeuw, en aan de ekster. De beer, de wesp, en aan de mus. Hij dacht aan iedereen.

Aan wie dacht hij al niet? 'Aan mij,' zei een stem. De eekhoorn schrok op en keek naar buiten. Het regende en er was niemand te zien. 'Hallo', riep hij. 'Hallo', zei de stem. 'Waar ben je, ik bedoel: wie ben je?' riep de eekhoorn. 'Ik ben hier.' 'Hier?' Toen zag de eekhoorn naast zijn deur, in een donkere hoek, helemaal opgevouwen, het nachtuiltje liggen.

'O ben jij het,' zei de eekhoorn. 'Zie je wel,' zei het nachtuiltje. 'Je dacht niet aan mij, terwijl ik al dagenlang aan jou denk!' 'Aan mij??' 'Aan jou!'zei het nachtuiltje. 'Kijk maar.' En hij vouwde zijn vleugels open. De eekhoorn las, van de ene vleugel naar de andere:

Hallo eekhoorn, Hoe gaat het met jou? Met mij gaat het goed, of eigenlijk niet zo goed omdat je nooit eens aan mij denkt. Denk je eens aan mij? Nou dag! Nachtuiltje.

Toen vouwde het nachtuiltje zijn vleugels dicht, schudde zich een paar keer door elkaar en vouwde zijn vleugels weer open. Ze waren wit. Met ernstige, glanzende ogen gaf hij een takje aan de eekhoorn en de eekhoorn schreef:

Lief nachtuiltje, Weet je, ik moet altijd een beetje aan je denken. Ik bedoel: voortaan. Want ik vind je lief. Schrijf je me gauw nog eens? Dag! Eekhoorn.

Het nachtuiltje vouwde heel voorzichtig zijn vleugels dicht, steeg op en vloog weg. De eekhoorn ging naar binnen om in de stoel voor het raam een tijd te gaan nadenken.

Uit: Misschien wisten zijn alles

Toon Tellegen. Uitgeverij Querido

woensdag 16 november 2011

A-Ha !!!

dinsdag 8 november 2011

herfst...

Vreemd, dat boom en tak zoo stil staan

In het gouden licht vandaag,

Dat de bladertjes zoo stil gaan,

't Een na 't ander, naar omlaag.

Dat het zonlicht zoo voorzichtig

Door de ijlheid straalt van 't lof,

En het groene blad doorzichtig

En veel eed'ler maakt van stof,

Dat het windje in de twijgen

Zoo behoedzaam gaat te werk

En aleen wat blaadjes zijgen

Doet op 't pad en 't bloemenperk,

Zonder 't wazig diep te raken

Waar de groene schemer blauwt,

Of den goudglans schuw te maken

In het ijlbebladerd hout,

Of te roeren aan den vijver,

Waar zeer statiglijk en traag

Twee voorname zwanen drijven

Met hun spiegelbeeld omlaag,

En wat late najaarsrozen,

Als bewasemend amethyst,

Al den weemoed van hun broze

Schoonheid heffen in den mist.

Jacqueline E. van der Waals

uit: Laatste verzen 1923

zondag 6 november 2011

Verleih uns Frieden

L.U.K. 84-85

Verleih uns Frieden gnädiglich,
Herr Gott, zu unsern Zeiten.
Es ist doch ja kein andrer nicht,
der für uns könnte streiten,
denn du, unser Gott, alleine.

Schenk ons genadiglijk vrede,
Heere God, in onze tijd.
Er is toch immers geen ander
die voor ons zou kunnen strijden,
dan U alleen, onze God.

zondag 30 oktober 2011

Requiem van Fauré

accentus, Laurence Equilbey / Fauré, Requiem

ik kijk er heel erg naar uit !

het zal ontroerend prachtig zijn...

zeker weten

vrijdag 28 oktober 2011

vrijdagmorgen, een halfuurtje helemaal voor mezelf...

maandag 24 oktober 2011

The Road Not Taken

The Road Not Taken By Robert Frost

Two roads diverged in a yellow wood,

And sorry I could not travel both

And be one traveler, long I stood

And looked down one as far as I could

To where it bent in the undergrowth;

Then took the other, as just as fair,

And having perhaps the better claim,

Because it was grassy and wanted wear;

Though as for that the passing there

Had worn them really about the same;

And both that morning equally lay

In leaves no step had trodden black.

Oh, I kept the first for another day!

Yet knowing how way leads on to way,

I doubted if I should ever come back.

I shall be telling this with a sigh

Somewhere ages and ages hence:

Two roads diverged in a wood, and I—

I took the one less traveled by,

And that has made all the difference.

woensdag 19 oktober 2011

why walk when you can fly?

dinsdag 11 oktober 2011

through the barricades

advies voor onze studenten?

zaterdag 8 oktober 2011

Herfst...

"Naarmate de dagen weer stiller worden, maar voller, kijk ik rond. Bij elke blik zie ik dat de herfst haar intrede doet. Ik voel de vochtige grond, de stammen, de klamme lucht, die in de namiddag zelfs een beetje koud is. De wind waait heel lichtjes door de bladeren. Ze wuiven en ritselen. Als een voorbode van verandering. Ik laat me zakken tegen een den en probeer iets van deze dagen te begrijpen. Wat schuilt er achter deze dromerige grijze lucht? Zacht is alles: de lucht, de wind, maar ook de geluiden. De stemmen die ik hoor tussen de bomen. Het zijn mooie heldere stemmen, die na verloop van tijd zachtjes wegebben.... In dit jaargetijde kan ik mezelf zo verwonderen. Ik breek een takje en voel het zuivere, krakende geluid door mijn hele gemoed gaan...."