live...

la tendresse entre nous...

Quel beau sentiment d’affection… 

S’éprendre sans prétention… 

Se laisser cajoler par des gestes de douceur… 

S’amadouer par un regard charmeur… 

Caresser la joue du revers de la main… 

Enjôler tendrement par des câlins… 

La Tendresse… 

Tenir à quelqu’un sans vouloir s’en séparer… 

Se griser de paroles doucement murmurées… 

Des petits « Je t’aime » que l’on ose se dire… 

Être déjà fier d’être lié par des souvenirs… 

C’est aussi se comprendre en se regardant… 

Partager des confidences mutuellement…

La Tendresse… 

C’est se blottir sans hésiter… 

Risquer un baiser à peine effleuré… 

S’attacher à ces signes profonds… 

Toujours vouloir garder cette liaison… 

Ne pas blâmer ni juger… 

Surtout ne jamais trahir… 

La Tendresse… 

Sans crainte s’approcher tout près… 

Essuyer ses larmes en secret… 

Se gâter d’une épaule pour s’apaiser… 

Rêver de pensées tendres à s’enivrer… 

Pouvoir se fier de sa présence… 

Être charmé par son influence… 

La Tendresse 

Se laisser séduire par une câlinerie… 

Dévoiler à son oreille des chuchoteries… 

Dans un baiser sur le front, fermer les yeux… 

Du bout des doigts, frôler les cheveux… 

Frissonner juste à son toucher… 

Sentir la vraie joie d’être aimé…

licht...

Licht - Jackobond 

 

Soms is het buiten koud
Soms woon ik in een hel
Meestal zit die in mijn hoofd
Dan wacht ik tot jij er bent

Jij haalt er mij weer uit
Jij weet altijd raad
Jij wist elke gedachte die mij verdrietig maakt
Jij drukt me op het hart

Als je op een dag het licht weer aansteekt
Vind je meer terug dan je bent kwijtgespeeld
 

Soms is het buiten donker
Gaat ook het licht uit in mijn hoofd
Jij toont me dan de sterren
Jij brengt licht waar het dooft

Een storm gaat voorbij
Regen houdt ooit op
Jij wacht geduldig af
En geeft mij een warme jas
En drukt me op het hart

Als je op een dag het licht weer aansteekt
Vind je meer terug dan je bent kwijtgespeeld

(..)

- Jackobond
Uit  Ik Tel Tot Tien

de zachtheid van steen...

letters into stone...

de setting, het atelier, het materiaal, de letters, de beheersing, de rust van het geconcentreerde werken...

het lijkt me heerlijk om doen...

indien ik je dragen kon...

Indien ik je dragen kon
over de diepe grachten

van je gesukkel heen, 

dan droeg ik je,
uren en dagen lang.

Indien ik de woorden kende
om antwoord te geven op je duizend vragen 

over leven, over jezelf,
over liefhebben en gelukkig worden,
dan praatte ik met je,
uren en dagen lang.

Indien ik vrede in je hart kon planten 

door geduldig te wachten en te hopen
tot het zaad van de vrede in je openbrak, 

dan wachtte ik,
uren en dagen lang.

Indien ik genezen kon wat omgaat in je hart 

aan onmacht, ontevredenheid
en onverwerkt verdriet,
dan bleef ik naast je staan,
uren en dagen lang.

Maar ik ben niet groter, 

niet sterker dan jij
en ik weet niet alles
en ik kan niet zoveel,
ik ben maar een vriend op je weg, 

al uren en dagen lang. 

En ik kan alleen maar hopen
dat je dit weet:
je hoeft nooit alleen te vechten of te huilen
als je een vriend hebt
voor uren en dagen lang.

(Marcel Weemaes)

voor weken en maanden
en jaren lang.

alle liefs,

ikke