Veerse stokroos... in m'n tuin...

Gegroeid uit zaadjes die we meenamen uit Veere, toen we er waren en na het etentje terugstapten via het dorp - en langs het bootje "de uitvlucht"...

dit alles...

Dit alles


Ik was je kwijt voordat ik je bezat,
ik heb je al gemist voor ik je kende;
er is klaarblijkelijk nog meer ellende
dan ik voor mogelijk gehouden had.

En elke keer dat wij elkaar bekenden,
en alles wat je zogenaamd vergat -
Ik zou iets voor ons willen doen, maar wat
ik doe, het zal zich nooit ten goede wenden.

De ergste droefenis is trouwens pas
gekomen met het vreselijke weten
dat ik je nooit in wezen heb bezeten,
terwijl ik zo bezeten van je was.

Ik wilde dat ik even kon vergeten
hoe onvergetelijk dit alles was.



Jean Pierre Rawie 

onzegbaar...

Ik was mijzelf niet meer
dat ogenblik. Toen ik je zoende
waren woorden al lang overbodig,
en jij bood je mond.

Het was groots
hoe jij je lichaam toen
dun tegen me aan drukte
(woorden blijven ver onder
de maat van deze tederheid).
Ik was een tijd mijn naam vergeten
 en schrok toen ik hem later
hoorde uit je mond.

Het was alsof
ik met een schok
mezelf weervond.

Nu ik dit ogenblik oproep in woorden
besef ik pas:
Alleen dit is onzegbaar. 

 

- Stefaanvan den Bremt

Je lippen, die ik heb gekust

Je lippen, die ik heb gekust,
Je haren, donker en verward,
En dan je hart, je jonge hart,
Waaraan 'k zo heerlijk heb gerust...

Ik denk: het heeft zo moeten zijn.
Soms is 't, of je bent gestorven.

Wie weet, hoe ver, in leed en pijn,
Wij zullen hebben rondgezworven,
Voordat wij weer tezamen zijn.

Jacques Presser