vrijdag 25 december 2020
woensdag 23 december 2020
reeën...
ik vroeg of je nog van me hield
en je zweeg lange tijd
tot je 'kijk', zei, 'beneden'
daar stonden in langzaam
en laaghangend licht
twee reeën een ogenblik stil,
toen vluchtten zij snel en gewichtloos
het struikgewas in
hier en daar werden bladeren geel
dat was wat je daarna zou zeggen
'september, de herfst komt er aan'
- Miriam Van Hee
maandag 9 november 2020
regen buigt zich gretig rond...
regen buigt zich gretig rond
de randen van het huis – het is
maar een geluk dat je hier bent,
bedenk ik me, en niet daar
alsof geluk niet meer is dan
gelukkig maar
en het is simpel, soms,
als in, we hebben het gedaan –
een ruimte gemaakt om in te bestaan
waarin ook een ander past
ineengeplooid, opgevouwen
tegen elkaar aan
het regent en
gelukkig maar
– Tom Dinneweth
zondag 4 oktober 2020
woensdag 9 september 2020
zo is liefhebben...
Liefhebben
is beschutten
zonder vast te houden,
ruimte scheppen
in tijd en eeuwigheid.
En daarom zeggen :
doe maar,
ga maar,
zo lang, zo ver
als nodig is.
Kijk maar niet om.
Ik wacht. Ik blijf.
Liefhebben
heeft te veel voeten in de aarde
om zonder verdriet
te kunnen zijn.
Kris Gelaude
dinsdag 25 augustus 2020
Vraag...
Vraag
Hoe is dat zo gekomen
Van altijd blijven slapen
Tot nooit meer willen zien?
Judith Herzberg
maandag 3 augustus 2020
zondag 7 juni 2020
maandag 18 mei 2020
je hoeft niets te zeggen
aug '16...
JE HOEFT NIETS TE ZEGGEN
Je hoeft niet
in woorden te praten
met mij
je hoeft niets
in woorden
te zeggen
je hoeft alleen maar
en dat is genoeg
je arm
om mijn schouders
te leggen.
IDA VOS
vrijdag 17 april 2020
Het ergste zijn herinneringen
Het ergste zijn herinneringen
aan geluk. Het zoeken naar één foto
haalt je huis overhoop
zoals het zoeken naar jezelf
jezelf, zoals een glimlach
je gezicht.
Je sliep, arm om me heen,
zoals bergen een aai van de zee
in een baai leggen.
Die foto.
Zee haalt zee overhoop.
– Herman De Coninck
zondag 12 april 2020
dinsdag 17 maart 2020
like an angel....
Long awaited darkness falls
Casting shadows on the walls
In the twilight hour I am alone
Sitting near the fireplace, dying embers warm my face
In this peaceful solitude
All the outside world subdued
Everything comes back to me again
In the gloom
Like an angel passing through my room
Half awake and half in dreams
Seeing long forgotten scenes
So the present runs into the past
Now and then become entwined, playing games within my mind
Like the embers as they die
Love was one prolonged good-bye
And it all comes back to me again
In the gloom
Like an angel passing through my room
I close my eyes
And my twilight images go by
All too soon
Like an angel passing through my room
dinsdag 10 maart 2020
dinsdag 3 maart 2020
zijt uzelf
Zijt uzelf
Godverdomme zijt uzelf. Smijt u. Doe iets of doe niets. Hang niet van al die andere mensen af. Doe uw goesting. Moei u niet en vaar uw eigen koers. Loopt het niet, dan strompelt het. Haal uw schouders op, frons uw wenkbrauwen, steek uw middelvinger op en vervloek in uw hoofd zij die lastig doen, die kwaadspreken of die denken dat de evenaar door hun kont loopt. Met hun dikke nekken en hun magere zielen. Vervloek hen in uw hoofd tot u lacht in plaats van huilt. En als u huilt, huil dan uw ogen uit. Groet de vlieg in uw Chardonnay, de olifant in uw bier. De nuttelozen van de nacht. De angstigen op wacht. En kijk. Kijk maar eens diep. In het glas of in andermans ogen. Voel. Ga weg van die woestijn, van dat wat u ziek maakt. Dood maakt. Met hun geroddel en gekonkelfoes. Hun geneuzel in de marge. Eet een reep chocolade. Eet er twee. En waarom niet godverdomme, eet heel de boel op. Koop de bakker leeg met zijn vettige koffiekoeken, plunder de slager met zijn tien verschillende saucissons. Het zal u worst wezen. Naai, brei, loop, zwem, dans. Leg uw kleren af. Rook. Ruk. Roep. En bid tot God of klein pierke in een kapel of een café. Zie hoe uw krop sla in de serre groeit en hoe uw kind dat ook doet. Zie hoe de staart van uw hond kwispelt of hoe de kat uw gordijnen kapotmaakt terwijl dat konijn daar maar zit te zitten in zijn kooi. Gaap honderd jaar naar de beeldbuis of gooi ze uw huis uit. Zie uw lief. Zie uw ex-lief. Zie alles wat u graag ziet. Heb zeer, sta recht en pak vast. Leef en sterf niet in uw hoofd. Laat u niet hersendood maken. Niet. Alstublieft niet. Dat deden Arno, Willem en Raymond ook niet. Al die schone mensen die nu terugblikken. Ze waren zichzelf. Zo goed en zo kwaad het kon. Dus zijt uzelf. Godverdomme. Zijt u zelf. En smijt u.
Lotte Debrouwere
vrijdag 14 februari 2020
zaterdag 1 februari 2020
dinsdag 21 januari 2020
La Tendresse…
La Tendresse…
Quel beau sentiment d’affection…
S’éprendre sans prétention…
Se laisser cajoler par des gestes de douceur…
S’amadouer par un regard charmeur…
Caresser la joue du revers de la main…
Enjôler tendrement par des câlins…
La Tendresse…
Tenir à quelqu’un sans vouloir s’en séparer…
Se griser de paroles doucement murmurées…
Des petits « Je t’aime » que l’on ose se dire…
Être déjà fier d’être lié par des souvenirs…
C’est aussi se comprendre en se regardant…
Partager des confidences mutuellement…
La Tendresse…
C’est se blottir sans hésiter…
Risquer un baiser à peine effleuré…
S’attacher à ces signes profonds…
Toujours vouloir garder cette liaison…
Ne pas blâmer ni juger…
Surtout ne jamais trahir…
La Tendresse…
Sans crainte s’approcher tout près…
Essuyer ses larmes en secret…
Se gâter d’une épaule pour s’apaiser…
Rêver de pensées tendres à s’enivrer…
Pouvoir se fier de sa présence…
Être charmé par son influence…
La Tendresse
Se laisser séduire par une câlinerie…
Dévoiler à son oreille des chuchoteries…
Dans un baiser sur le front, fermer les yeux…
Du bout des doigts, frôler les cheveux…
Frissonner juste à son toucher…
Sentir la vraie joie d’être aimé…
vrijdag 10 januari 2020
Winter's Cloak
Winter's Cloak
This year I do not want the dark to leave me.
I need its wrap of silent stillness,
its cloak of long lasting embrace.
Too much light has pulled me away
from the chamber
of gestation.
Let the dawns come late,
let the sunsets arrive early,
let the evenings extend themselves
while I lean into
the abyss of my being.
Let me lie in the cave of my soul,
for too much light
blinds me,
steals the source
of revelation.
Let me seek solace in the empty places
of winter's passage,
those vast dark nights
that never fail to shelter me.
-Joyce Rupp
maandag 6 januari 2020
woensdag 1 januari 2020
Abonneren op:
Posts (Atom)